‘…bo słowa jawią się niczym literek zbiór…’

A jednak potrzebuję ich. Nie wystarczą gesty, ja muszę odbierać wszystkimi zmysłami, że mnie kochasz, więc proszę, mów więcej. Nie pozwól, żebym zapomniała jak było kiedyś, kiedy słowa były wszędzie i oboje chowaliśmy się w nich, mając wyryty pamięci ton szeptu, którym zostały wypowiedziane.

.
Nie pozwól, by Huragan znów zmiótł tak wiele, żebym później nie umiała się poskładać, znów nie umiała zapomnieć, żeby później nie było już nigdy jak przedtem, ale inaczej, inaczej – źle, bym musiała udawać i kłamać, tego nie chcę.
Mów więcej.