Poddaję się.

Jeżeli w ciągu najbliższych dwóch tygodni dostanę niedostateczną z matmy, chemii i fizyki, i jeśli dostanę tróję z biologii, ze sprawdzianu, na który się NAUCZYŁAM – pierdolę I LO i przenoszę się do innej szkoły. I szkoda mi będzie tylko francuskiego.

Nie daję rady być w tej szkole. Za dużo mnie to kosztuje zdrowia i nerwów. Bo nigdy w życiu nie byłam tyle chora, co przez ostatnie pół roku. Nie warto chyba.
Przeliczyłam się. Wcale nie jestem silna. Ani mądra.
Najwidoczniej Łódź nie jest moim miejscem. I jeśli kiedyś będę miała wybierać studia, jedno jest pewne – wszędzie, tylko nie TAM. Nigdy więcej tego koszmarnego miasta.
I nazwij mnie tchórzem. Nazwij. Ale najpierw postaw się na moim miejscu. I będąc normalnym człowiekiem przeżyj tą szkołę. Wtedy postawie ci pomnik i publicznie przyznam, że jestem idiotką. A teraz pozwól mi się pogrążyć. Bo muszę wrzucić kilka rzeczy do plecaka i wyjść na przystanek. I dojechać do Dworca Łódź Fabryczna. I mieć w sobie tyle samozaparcia, żeby wstać i pójść w poniedziałek do szkoły, ze świadomością, że na drugiej lekcji jest fizyka. A we wtorek sprawdzian z matmy.

Do widzenia się z państwem.
Wrócę, jak będę. Jeśli.